نقد و بررسی تلویزیون QLED Q7F سامسونگ

سامسونگ به عنوان بزرگ‌ترین تولید‌کننده تلویزیون‌ در سطح جهان، نخستن بار در CES 2017 تلویزیون‌هایی با نام QLED را به جهانیان معرفی کرد. استفاده از فناوری کوانتوم دات (Quantum Dot) در تلویزیون‌های سامسونگ به سال ۲۰۱۵ و سری SUHD این شرکت باز می‌گردد؛ سامسونگ در سال ۲۰۱۷ با هدف تاکید بیشتر روی استفاده از این فناوری، برند QLED را جایگزین SUHD کرد. تلویزیون‌های کیولد سامسونگ در حقیقت برای رقابت مستقیم با محصولات اولد وارد بازار شده‌اند.

تلویزیون‌های QLED در واقع نوعی تلویزیون‌‌ LCD هستند که به فیلتری با نقاط کوانتومی برای ارائه‌ی رنگ‌‌‌های خالص‌تر و روشن‌تر مجهز شده‌اند. شرکت‌های مختلفی از این راهکار در تلویزیون‌های LCD بالارده‌ی خود استفاده می‌کنند و سامسونگ تنها استفاده‌کننده‌ی این فناوری نیست؛ البته کیولدها از نانوکریستال‌های متفاوتی با دیگر محصولات بازار استفاده می‌کنند.سامسونگ به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی تلویزیون با این فناوری در سطح جهان محصولات سال ۲۰۱۷ سری کیولد را در دو نسخه‌ی خمیده و مسطح وارد بازار کرده است.

سری QLED تلویزیون های سامسونگ با اسم مدل Q شناخته می‌شوند و در سبد محصولات این شرکت ۴ مدل Q6، Q7، Q8، Q9 به چشم می‌خورد؛ در نام‌گذاری تلویزیون‌های خمیده و مسطح نیز کره‌ای‌ها از C و F پس از اسم مدل استفاده می‌کنند و محصولات ۲۰۱۸ این شرکت نیز با اضافه شدن حرف N در انتهای نام مدل شناخته می‌شوند. لازم به ذکر است که تلویزیون‌های سری Q9 پرچمدار سری QLED محسوب می‌شوند و بهترین تجربه را از این سری ارائه می‌دهند. مدل ۶۵ اینچ مسطح از سری Q7 با نام کامل Q7F که برای بررسی در اختیار ما قرار گرفت، محصول سال ۲۰۱۷ سامسونگ محسوب می‌شود. پیش از هر چیز دعوت می‌کنیم مشخصات فنی کامل این تلویزیون را در جدول زیر مطالعه کنید:

تلویزیون Q7F توسط دفتر سامسونگ در ایران برای بررسی در اختیار روزکالا قرار گرفت.

طراحی

ایده‌ی تلویزیون‌های خمیده به اندازه‌‌ی تلویزیون‌های مسطح محبوبیت ندارد و این مساله به وضوح در میزان فروش این محصولات دیده می‌شود با این حال شرکت‌ها هنوز برای ایجاد تنوع در سبد محصولات خود به تولید تلویزیون‌های خمیده ادامه می‌دهند. همانطور که می‌دانید پنل‌های LCD به دلیل وجود لایه‌‌های مختلف ضخامت بیشتری نسبت به نمونه‌های اولد دارند؛ البته بیشترین ضخامت کیو ۷ کمتر از ۵ سانتی‌متر است اما نسخه‌ی خمیده یا همان Q7C به بیش از ۱۰ سانتی‌متر فضا در راستای ضخامت نیاز دارد. پشت دستگاه طبق انتظار از پلاستیک ساخته شده است و با درنظر گرفتن بافت برس‌خورده‌ی آن، کیفیت مناسبی دارد. طراحی خلوت آن را یک نکته‌ی مثبت می‌دانیم. شاید Q7 به اندازه اولدها نازک نباشد اما با وجود محدودیت‌هایی که پنل آن در طراحی ایجاد می‌کند یکی از نازک‌ترین تلویزیون‌های ال‌سی‌دی بازار است.

Q7F از نظر حاشیه‌‌های کنار نمایشگر نیز موفق عمل کرده است به طوری که نوار سیاه‌رنگ کنار پنل تنها ۵ میلی‌متر و فریم فلزی دور تلویزیون نیز ۳ میلی‌متر (در مجموع ۸ میلی‌متر) ضخامت دارند؛ این ارقام کاملا با استانداردهای تلویزیون‌‌های بالارده هم‌خوانی دارد. وزن Q7F مورد بررسی ما، بدون پایه‌ی V شکل و ۳.۷ کیلوگرمی آن به ۲۴.۳ کیلوگرم می‌رسید که وزنی قابل قبول برای یک تلویزیون ۶۵ اینچی محسوب می‌شود؛ تفاوت فاحشی بین وزن این تلویزیون و نمونه‌های اولد هم رده وجود ندارد. کیو ۷ اف با استند فلزی وی‌شکل روانه‌ی بازار می‌شود؛ این پایه به خوبی با توزیع جرم کیو ۷ هم‌خوانی دارد و تلویزیون روی این پایه از نظر پایداری مشکلی نداشته و حس اطمینان را به کاربر القا می‌کند. لازم به ذکر است که کیو ۷ اف در برخی بازار‌ها با استند تخت عرضه می‌شود و استند وی‌شکل تنها به نمونه‌ی خمیده اختصاص دارد.

طراحی چشم‌نواز با حاشیه‌‌های باریک

 سامسونگ برای رقابتی نگاه داشتن ضخامت کلی دستگاه تمامی پورت‌های تلویزیون را به باکس OneConnect منتقل کرده است؛ در نتیجه پشت دستگاه تنها میزبان کابل اتصال به به وان‌کانکت و کابل برق خواهد بود. وان‌کانکت ۳۶۰ میلی‌متر طول، ۱۱۵ میلی‌متر عرض و ۳۰ میلی‌متر ارتفاع داشته و به کابل برق مستقل نیاز دارد. همچنین کابل اتصال ۵ متری وان‌کانکت به تلویزیون به راحتی به دور قطعه‌ی تعبیه شده برای جمع شدن سیم پیچیده می‌شود تا ظاهر بدی به دستگاه ندهد. شایان ذکر است که برای اتصال این تلویزیون ۶۵ اینچی به دیوار نیازمند نگه‌دارنده‌ی ۴۰۰ در ۴۰۰ میلی‌متری VESA هستیم.

از نظر تعداد پورت‌ها با نمونه‌ای هم سطح رقبا روبرو هستیم؛  ۴ درگاه HDMI با پشتیبانی از محتوای 4K و HDR در کنار ۳ درگاه USB 2.0 در پشت باکس پورت‌ها به چشم می‌‌خورند؛ دو درگاه با ولتاژ ۵ ولت و جریان ۰.۵ آمپری در کنار پورتی با جریان بالاتر (یک آمپر) برای اتصال هارد اکسترنال در Q7 تعبیه شده است. علاوه بر این درگاه‌ها، ورودی آنتن RF، خروجی اپتیکال صدا و درگاه اتصال کابل LAN در کنار ورودی‌های کامپوننت و AV دیگر مواردی هستند که در این تلویزیون بالارده شاهد آن هستیم. با توجه به هوشمند بودن کیو ۷، علاوه بر امکان اتصال کابل LAN، کاربران به کمک WiFi نیز قادر به اتصال به اینترنت خواهند بود. در پایان این بخش باید گفت کیو ۷ اف یکی از تلویزیون‌های زیبای بالارده محسوب می‌شود و کیفیت ساخت مناسبی دارد.

کیفیت تصویر

ال‌سی‌دی‌ها و اولدها دو قطب بزرگ در دنیای نمایشگرها هستند و فارغ از این که کدام یک فناوری بهتری هستند باید گفت که هر کدام از آن‌ها در مواردی بهتر از دیگری عمل می‌کنند؛ تقریبا تمام شرکت‌ها از هر دو نوع پنل استفاده می‌کنند. پیش از هر چیز باید به این نکته اشاره کنیم که چیزی به نام تلویزیون LED وجود خارجی ندارد و این تلویزیون‌ها در حقیقت همان ال‌سی‌دی‌‌ها هستند که نور زمینه‌ی آن‌ها (Backlit) توسط لامپ ال‌ای‌دی تامین می‌شود و برای تولید رنگ از تغییر وضعیت کریستال مایع استفاده می‌کنند؛ در طرف مقابل اولدها نور و رنگ را به طور مستقیم از ال‌ای‌دی‌های رنگی تامین می‌کنند. پیش از پرداختن به بررسی کیفیت تصویر در کیو ۷ بد نیست کمی در مورد ماهیت QLED صحبت کنیم.

QLED‌‌ بر خلاف اولدها و پلاسماها یک تکنولوژی تابشی محسوب نمی‌شود؛ به این معنی که در تلویزیون‌های ال‌سی‌دی مانند QLED‌ها نور بی‌رنگ سفیدی پس از عبور از فیلتر‌های متفاوت به کمک کریستال مایع و جهت‌گیری آن‌ها رنگ موردنظر را تولید می‌کند؛ در QLED‌ها غشایی از نقاط کوانتومی در مسیر نور قرار گرفته و باعث افزایش دقت رنگ و روشنایی می‌شود. بسیاری تلویزیون‌های بالارده عموما برای نوردهی از چینش Full Array به دلیل گسترده شدن تابنده‌‌ها در سراسر پنل استفاده می‌کنند با این حال سامسونگ از طرفداران چینش تابنده در لبه‌ها یا همان Edge-lit است؛ تابنده‌های ال‌ا‌ی‌دی عموما در دو لبه‌ی موازی جایگذاری شده و باعث کاهش ضخامت تلویزیون می‌شود اما بسیاری از سازندگان به دلیل کیفیت بهتر تصویر نمونه‌های Full Array را می‌پسندند؛ البته محصولات بالارده‌ی مبتنی بر  روش Edge-lit عموما کیفیت مناسبی دارند و مشکلات مرسوم در تلویزیون‌‌های ارزان را ندارد. در راهکار دوم، ال‌ای‌دی‌ها در پشت پنل قرار می‌گیرند و شرکت‌ها با افزایش مناطق نوردهی در تلویزیون‌های بالارده‌ی خود به نوعی کنترل بیشتری روی لوکال دیمینگ خواهند داشت.

کیو ۷ اف به یک پنل Vertical Alignment یا به اختصار VA مجهز شده است؛ VA و IPS هر دو جزو نمایشگرهای کریستال مایع هستند؛ تفاوت زوایا در کریستال‌‌ها به کنتراست بهتر پنل‌های VA و زاویه‌ی دید بدتر آن‌ها نسبت به IPS‌ها منجر می‌شود. طبق انتظار رزولوشن این نمایشگر ۳۸۴۰ در ۲۱۶۰ پیکسل است و نرخ به‌روزرسانی Native تصویر در این پنل نیز همانند سایر رقبا ۱۲۰ هرتز است؛  مدل‌های ۲۰۱۸ کیولدهای سامسونگ از نرخ‌ به‌روزرسانی متغییر و فناوری FreeSync پشتیبانی می‌کنند که یک ویژگی مثبت به شمار می‌رود اما خبری از این ویژگی در محصولات سال گذشته سامسونگ نیست. هشت میلیون پیکسل موجود پنل Q7 نیازی به ساب‌پیکسل سفید برای تولید رنگ سفید ندارند و سه ساب‌پیکسل آبی، قرمز و سبز به خوبی از عهده‌ی نوردهی و نمایش‌رنگ‌ها برمی‌آیند.

وقتی صحبت از HDR یا همان ارائه‌ی تصاویر با دامنه‌ی دینامیکی بالا می‌شود تنها محصولات بالارده به معنای واقعی قادر به عملیاتی کردن آن هستند به طوری که این مساله در تلویزیون‌های ارزان بیشتر به یک شعار شبیه است. کیو ۷ علاوه بر پشتیانی از استاندارد‌های HDR10 و HLG در این بخش، با +HDR10 به عنوان اکوسیستم HDR سامسونگ نیز سازگار است؛ +HDR10 بر خلاف HDR10 و همانند دالبی ویژن، از متادیتای داینامیک استفاده می‌کند؛ اتحاد جدید سامسونگ و آمازون نوید محتوای سازگار با این استاندارد را در آینده می‌دهد. ناگفته نماند که حداکثر روشنایی بالای QLED‌ها امکان نمایش محتوای HDR 1500 را برای آن‌ها فراهم کرده است؛ پیش از هر چیز بایدگفت که حداقل روشنایی برای نمایش محتوای اچ‌دی‌آر برای نمایشگر‌‌های اولد و ال‌سی‌دی‌ها به ترتیب ۵۵۰ و ۱۰۰۰ نیت است.

روشنایی بالا و پوشش گسترده‌ی فضاهای رنگی

QLED چالشی از نظر نظر روشنایی بالا ندارد اما دستیابی به مشکی عمیق برای ارائه‌ی کنتراست موردنیاز محتوای اچ‌دی‌آر چالش برانگیز است به طوری که نمایش سایه‌ها و مناطق تاریک تصویر به خوبی اولدها نیست. اما پوشش بالای فضای رنگی، ۱۰ بیتی بودن نمایشگر (توانایی در نمایش بیش از یک میلیارد سایه‌ی رنگ) و Q HDR Elite در کنار روشنایی بالا تجربه‌ی رضایت‌بخشی از اچ‌دی‌آر در کیو ۷ را به همراه دارد. برای مشاهده‌ی محتوای اچ‌دی‌‌‌آر از بخش «HDMI UHD Color» در تنظیمات دستگاه‌ی خارجی می‌بایست درگاه HDMI موردنظر را برای استفاده از حداکثر پهنای باند فعال کرد. شایان ذکر است که Q7F همانند دیگر رقبا قابلیتی برای بهینه‌ی کردن محتوای SDR با نام HDR+ Mode دارد. برای داشتن بهترین عملکرد توصیه می‌شود تنظیمات مصرف انرژی در «Eco Solution» را غیرفعال کنید. حالت‌های تصویر زیر در دسترس کاربر قرار دارد:

• Dynamic
• Standard
• Natural
• Movie
• Game (فعال‌سازی حالت بازی در بخش تنظیمات دستگاه‌های خروجی انجام می‌شود)

برای محاسبه‌ی کنتراست از الگوی شطرنجی سیاه و سفید و برای اندازه‌گیری روشنایی حداکثر نیز از الگوهایی با میزان مختلف سطح سفید استفاده کردیم. بین ۱۰ تا ۲۵ درصد از محتوای ویدئویی به صورت میانگین با رنگ سفید و روشن پوشش داده می‌شود از این رو برای گزارش روشنایی حداکثر در حالت HDR از صفحه‌ای مشکی با ۱۰ درصد فضای سفید در مرکز استفاده کردیم. ناگفته نماند که عموم محتوای ویدئویی موجود به صورت SDR هستند از این رو حالت‌های مختلف روشنایی حداکثر با تنوع بیشتری در این حالت بررسی شدند؛ بیشترین میزان روشنایی برابر با ۱۷۰۰ نیت و در زمان نمایش محتوای HDR و فعال بودن حالت +HDR بدست می‌آید. در حالت نمایش محتوای SDR با سطح ۱۰ درصدی سفید نیز روشنایی با فعال بودن +HDR به ۹۱۵ نیت می‌رسد. نکته‌ی جالبی که در تست‌‌ها به چشم می‌خورد کاهش اندک عمق رنگ مشکی در مناطق بالا و پایین ناحیه‌ی روشن شده بود که دلیل آن استفاد از ال‌ای‌دی‌ها در لبه‌های نمایشگر است. خوشبختانه روشنایی منطقه‌ی سیاه‌رنگ در تست‌ها ما از یک نیت تجاوز نکرد.

ما در روزکالا برای بررسی تلویزیون‌ها و محاسبه‌ی کنتراست از الگوی شطرنجی با ۵۰ درصد فضای سفید و ۵۰ درصد فضای مشکی استفاده می‌کنیم و این کار در روشنایی‌های پیش‌فرض حالت‌های تصویر مختلف تلویزیون انجام می‌دهیم. برای این کار روشنایی مناطق مختلف (سفید و سیاه) نمایشگر ثبت و میان‌گیری می‌شود؛ بیشترین کنتراست طبق این معیار در حالت تصویر Dynamic و بدون تغییر شخصی‌سازی خاصی ۳۳۱ بدست آمد؛ کم‌ترین کنتراست به دلیل کاهش روشنایی نمایشگر در حالت «Movie» بدست می‌آید. آنچه که در مورد رنگ مشکی نظر ما را به خود جلب کرد عملکرد رضایت‌بخش نمایشگر و روشنایی میانگین یک نیت رنگ مشکی در حالت‌های غیر شخصی‌سازی شده بود اما هنوز هم اولدها در بحث کنتراست و عمق رنگ مشکی سرآمد دیگر تلویزیون‌ها هستند.

چالشی به نام رنگ مشکی

لوکال دیمینگ (Local Dimming) به قابلیتی در تلویزیون‌های بالارده گفته می‌شود که به کمک یک الگوریتم، اقدام به کنترل روشنایی و نمایش بهتر رنگ مشکی می‌کند. تلویزیون‌های ال‌سی‌دی Edge-lit نسبت به نمونه‌های Full Array در انجام درست این کار ناتوان‌تر هستند و این مساله در کیو ۷ نیز دیده می‌شود به طوری که خاکستری دیده شدن مناطق مختلف صفحه در زمان نمایش یک منطقه‌ی کوچک سفید، یکی از ضعف‌های کیو ۷ در برابر رقبای اولد و ال‌سی‌دی‌ فول اری خود است. وجود لوکال دیمینگ در حالت کلی یک امتیاز مثبت است اما عملکرد صحیح آن نیز باید مدنظر قرار بگیرد. در بحث حداقل روشنایی، کیو ۷ را موفق ارزیابی می‌‌کنیم به طوری که در حالت تصویر پیش‌فرض داینامیک و بدون تغییر اسلایدر کنتراست، روشنایی نمایشگر تنها ۱۲ نیت بود که تقریبا نصف اولد بی ۷ است؛ با صفر کردن اسلایدر کنتراست روشنایی رنگ سفید به یک نیت نیز خواهد رسید.

ضعف در زاویه‌ی دید در کیو ۷ به دلیل استفاده از پنل VA مشهود است به طوری که این مساله در هر دو مدل خمیده و تخت به چشم می‌خورد. تغییر رنگ از زوایا، کاهش روشنایی و طراوت رنگ‌ها و متمایل شدن رنگ مشکی به خاکستری هنگام نگاه از زوایا، مواردی هستند که در این تلویزیون بالارده دیده می‌شوند. لازم به ذکر است که تلویزیون‌های بزرگ برای فضاهای بزرگ ساخته شده‌اند از این رو بیشتر در معرض نگاه از زوایا قرار دارند. تاخیر ورودی یا همان Input Lag نشان‌دهنده‌ی تاخیر تلویزیون در دریافت سیگنال ورودی و نمایش آن است؛ این معیار تنها برای گیمرها مهم بوده و ارقام کمتر از ۳۰ میلی‌ثانیه برای آن مناسب است. کم‌ترین میزان تاخیر ورودی در حالت Game Mode بدست می‌آید؛ کیو ۷ با ثبت تاخیر ۲۵ میلی‌ثانیه‌ای برای اکثر بازی‌ها مناسب است و تاخیری توسط گیمر حس نمی‌شود. حالت Game Mode علاوه بر کاهش شصت میلی‌ثانیه‌ای تاخیر ورودی کیو ۷ تغییرات دیگری در نحوه‌ی نمایش تصاویر و حالات رنگ اعمال می‌کند؛ فراموش نکنید بدون فعال بودن این حالت، بازی چیزی جز یک کار آزاردهنده نخواهد بود. شایان ذکر است که در صورت مناسب بودن کابل HDMI مواردی مانند اچ‌دی‌آر یا رزولوشن تاثیری در تاخیر ورودی این تلویزیون ندارند.

اکثر محتوای ویدئویی نیازی به فضاهای رنگی گسترده ندارند و فضاهایی مانند sRGB و Rec.709 برای آن‌ها کافی است. وقتی صحبت از فضاهای رنگی گسترده به میان می‌آیند معمولا منظور فضای DCI-P3 و فضای بسیار گسترده‌ی Rec.2020 است و به نوعی معیاری برای توان نمایشگر در ارائه‌ی رنگ‌های متناسب با استاندارد HDR به شمار می‌رود. پوشش کامل فضای رنگی sRGB برای چنین تلویزیونی بدیهی است اما کیو ۷ با پوشش ۹۶ درصدی فضای DCI-P3 در حالت‌های مختلف تصویر عملکرد خوبی از خود نشان می‌دهد. پوشش ۷۴.۳ درصدی فضای گسترده‌ی Rec. 2020 به نوعی تکمیل‌کننده‌ی عملکرد خوب کیو ۷ در نمایش رنگ‌ها است.

دقت نمایش رنگ‌ها در کیو ۷ را نمی‌توان نقطه‌ی قوت و عامل برتری نسبت رقبا دانست؛ کم‌ترین خطا در این تلویزیون در فضای رنگی sRGB و حالت تصویر «Movie» بدست می‌آید؛ خطای ۳.۱ بدست آمده برای این حالت معقول بوده است. همواره حالت تصویر Cinema یا Movie در تلویزیون‌ها دقیق‌ترین حالت نمایش رنگ است. رنگ سفید به جز حالت Movie سردتر از سفید معیار است و دقت قابل قبولی ندارد؛ اولد بی ۷ ال‌جی نیز در بحث دقت در فضای sRGB عملکرد تقریبا مشابهی دارد اما دقت نمایش رنگ‌ بهتری در فضای DCI-P3 دارد. نتایج کامل بررسی دقت رنگ را در جدول زیر مشاهده می‌کنید:

خیالی آسوده در تماشای محتوای استاتیک

خبری از مشکل بزرگ تلویزیون‌های اولد یعنی ماندگاری تصویر (Image Retention) در کیو ۷ نیست و نگرانی خاصی از نظر ماندگاری موقت یا دائمی تصویر با پخش محتوای استاتیک وجود ندارد. سامسونگ بخشی به نام «Auto Motion Plus Settings» را به منظور کنترل کاربر روی درون‌یابی حرکت یا Motion Interpolation در تنظیمات تصویر گنجانده است؛ به دلیل تفاوت نرخ به‌روزرسانی و نرخ فریم تصویر پخش شده، تلویزیون می‌بایست با الگوریتم خاص به خود و با هدف تطابق تصویر با نرخ به‌روزرسانی، فریم‌های میانی ایجاد کند؛ اسلایدرهای «Blur Reduction» برای ویدئوهای ۶۰ فریم و «Judder Reduction» برای ویدئوهای با نرخ فریم پایین مانند ۳۰ یا ۲۴ فریم قابل استفاده است. عملکرد کلی کیو ۷ در ویدئوهای با نرخ فریم پایین را مناسب ارزیابی می‌کنیم با این حال توصیه می‌شود در استفاده از اسلایدرها و به طور کل قابلیت موشن اینترپولیشن دقت کنید زیرا ممکن است به حس سینمایی محتوا و واقعی بودن تصاویر صدمه بزند؛ عملکرد خوب کیو ۷ چندان دور از ذهن نبود زیرا تقریبا تمام تلویزیون‌های بالارده به خوبی قادر به بهینه‌سازی تصاویر با نرخ فریم پایین هستند؛ ناگفته نماند که پردازنده‌ی Q-Engine بار پردازش تصویر در کیو ۷ را به دوش می‌کشد.

زمان‌پاسخ‌گویی در اولدها به دلیل ماهیت آن‌ها عالی است و ال‌سی‌دی‌ها همواره عملکرد ضعیف‌تری در این زمینه دارند از این رو مشاهده‌ی موشن بلر در سرعت‌های بالای تصویر عجیب نیست. زمان پاسخگویی به عنوان یکی از عوامل اصلی ایجاد موشن بلر، زمان مورد نیاز برای تغییر رنگ پیکسل از یک رنگ به رنگ دیگر است و ارتباطی به نرخ به روزرسانی تصویر نداشته و وابسته به ماهیت پنل‌ها است. تصویر گرفته شده برای مقایسه‌ی این تلویزیون با نمونه‌ی اولد در سرعت ۲۵۰۰ پیکسل بر ثانیه و سرعت شاتر بالا ثبت شده است؛ همانطور که مشاهده می‌شود نمونه‌ی اولد در زمینه‌ی تطبیق پیکسل با رنگ‌‌ها بهتر عمل می‌کند اما کیو ۷ در بین ال‌سی‌دی‌‌ها از این نظر توانمند عمل می‌کند. این موضوع در نمایش تصاویر سریع اهمیت پیدا می‌کند بنابراین احتمالا در محتوای عادی متوجه موشن بلر نخواهید شد.

صدا

وقتی صحبت از تلویزیون‌های بالارده به میان می‌آید، بسیاری انتظار کیفیتی بالا و ارائه‌ی عملکردی خیره‌کننده دارند اما حقیقت این است که عموما سطح کیفیت صوتی این تلویزیون‌ها به مانند تصویر ارائه شده بالا نیست. کیو ۷ اف همانند برادر تخت خود به اسپیکرها و ساب‌ووفر با توان ۴۰ وات مجهز شده است؛ اگر سطح انتظار خود را پایین بیاورید حجم صدای کیو ۷ شما را راضی خواهد کرد اما در صورتی که به صورت حرفه‌ای فیلم، موسیقی و بازی را دنبال می‌کنید و فضای بزرگی برای قرارگیری تلویزیون در نظر گرفته‌اید به شما خرید یک ساندبار هر چند ارزان را پیشنهاد می‌کنیم.

اسپیکرهای ۴.۲ کاناله‌ی کیو ۷ به لطف پشتیبانی از دالبی دیجیتال پلاس و DTS Premium تا حدودی در ارائه‌ی صدای شفاف و فراگیر موفق هستند. سه حالت صدای مختلف زیر در تنظیمات صوتی دستگاه به چشم می‌خورند:

حالت صدای استاندارد به عنوان گزینه‌ی پیش‌فرض صدایی متعادل را برای کاربری‌های عادی ارائه می‌دهد با این حال اگر به دنبال شخصی‌سازی تنظیمات هستید بخش «Expert Settings» برای شما تعبیه شده است؛ حالت استاندارد تعادل مناسبی بین صدای بم و زیر دارد از این رو برای کاربری‌های عمومی بهینه‌شده است. انتخاب گزینه‌ی «Amplify» به تقویت صدای خروجی منجر می‌شود اما از دست دادن برخی جزئیات صدا در این حالت را نباید نادیده گرفت.

نرم‌افزار و کنترل

تلویزیون هوشمند دیگر یک مفهوم تازه نیست و سال‌ها از حضور چنین تلوزیون‌هایی در بازار می‌گذرد؛ در حال حاضر سه پلتفرم تایزن، اندروید و WebOS بیشترین سهم را بین تلویزیون‌های هوشمند دارند. تایزن پس از سال ۲۰۱۶ تغییرات خوبی به خود دید و حالا زیباتر از هر زمان دیگری شده است؛ دسترسی به منوها و قابلیت‌ها در آن با کم‌ترین فشردن کلیدها انجام می‌شود و یادگیری آن چندان زمان‌بر نیست. منوی اصلی در برگیرنده‌ی اپلیکیشن‌ها و میان‌برهای تنظیمات است؛ آیکون‌ها به صورت کارتی در این منو قرار گرفته‌اند و اطلاعات پیش‌نمایش اپلیکیشن‌‌ها و منو‌ها در نواری بزرگ‌تر در بالای نوار اصلی نمایش داده می‌شوند. چند اپلیکیشن ایرانی به صورت پیش‌فرض روی این کیو ۷ مورد بررسی ما نصب شده بودند با این حال «Samsung App Store» تعداد مناسبی از اپ‌های ایرانی و خارجی را به کاربران ارائه می‌کند.

به لطف پردازنده‌ی ۴ هسته‌ای دستگاه و عملکرد اپلیکشن‌ها سریع و سرعت اجرای آن‌‌‌ها مناسب است با این حال گاهی اوقات شاهد لگ‌هایی در منوها بودیم؛ از این نظر تلویزیون‌های مبتنی بر اندروید را سریع‌ترین نمونه می‌دانیم. از نظر چندوظیفگی نیز در کیو ۷ مشکلی مشاهده نکردیم. کنترل صوتی در کیو ۷ اف از زبان فارسی پشتیبانی نمی‌کند و به مانند نمونه‌‌های مجهز به دستیار صوتی آمازون و تلویزیون‌های اندرویدی عالی نیست با این حال در فهم فرامین ما رضایت‌بخش عمل کرد؛ برای مثال با فشردن کلید و بیان عبارت «Game Mode» شاهد فعال شدن این قابلیت خواهیم بود و تغییر روشنایی و انتخاب پورت HDMI نیز به راحتی با فرامین صوتی انجام پذیرفت.

تلویزیونی هوشمند با طعم تایزن

حقیقتا ریموت کنترل «One Remote» همراه با کیو ۷ اف مورد بررسی ما یکی از زیباترین نمونه‌های موجود در بازار است. بدنه‌ی آلومنیومی، ابعاد کوچک و طراحی کاملا مینیمالیستی این کنترل نظر ما را به خود جلب کرد. این ریموت کنترل از ۲ باتری AAA استفاده می‌کند که با مکانیسم خاص و زیبایی می‌توان به آن‌ها دسترسی داشت. خبری از کلید‌های مختلف روی این ریموت نیست و با یکی از ساده‌ترین و خلوت‌‌ترین نمونه‌های بازار روبرو هستیم. همانطور که انتظار داشتیم از این ریموت خوش‌ساخت می‌توان برای کنترل تجهیزات متصل به تلویزیون نیز استفاده کرد؛ تمام فرامین کلیدهای ریموت، توسط بلوتوث به تلویزیون ارسال می‌شود اما کلید پاور از طریق اینفرارد فرامین خود را ارسال می‌کند.

 همانند دیگر تلویزیون‌های بالارده‌ی سال ۲۰۱۷، وان ریموت همراه با کیو ۷ به میکروفون برای دریافت فرامین صوتی مجهز شده است. وان ریموت در بحث القای حس پریمیوم بودن کاملا موفق عمل می‌کند اما راهکار هوشمندانه‌تر کنترل جادویی ال‌جی و تشخیص حرکت آن را برای استفاده از قابلیت‌های هوشمند دستگاه مانند وب‌گردی و… بیشتر می‌پسندیم.

جمع‌بندی

دهه‌ها از ورود تلویزیون به خانه‌های مردم می‌گذرد و هنوز هم این محصولات جایگاه خود را در خانه‌ها حفظ کرده‌اند. سامسونگ به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی تلویزیون در دنیا، با سری کیولد حضور پررنگی در بازار بالارده‌ها دارد و کیو ۷ اف نیز از اعضای نسبتا ارزان این خانواده محسوب می‌شود. از منظر طراحی، کیو ۷ اف و برادر خمیده‌ی آن زیبا هستند و طراحی خلوت پشت دستگاه، ضخامت و وزن آن نیز کاملا شایسته‌ی یک تلویزیون بالارده است. تصمیم سامسونگ در انتقال پورت‌ها به جعبه‌ای مستقل برای کسانی که از درگاه‌ها استفاده‌ی زیادی می‌کنند و قصد اتصال تلویزیون به دیوار را دارند یک تصمیم خوشایند است.

روشنایی کیو ۷ اف شاید به اندازه‌ی برادران گران‌تر خود بالا نباشد اما قطعا نکته‌ی مثبت بزرگی برای آن محسوب می‌شود. رنگ مشکی با توجه به ال‌سی‌دی بودن تلویزیون مناسب است با این حال کنتراست و نمایش رنگ مشکی با اولدهای بازار فاصله دارد. فضای رنگی پوشش داده شده توسط کیو ۷ یکی از نقاط مثبت آن محسوب می‌شود با این حال دقت نمایش رنگ‌‌ها در آن عالی ارزیابی نمی‌شود. کیفیت کلی تصویر به نمایش درآمده در کیو ۷ بدون شک در بین بهترین‌های دنیای ال‌سی‌دی‌ها قرار می‌گیرد، خبری از ماندگی تصویر در آن نیست و در زمان فعال بودن حالت بازی نیز گزینه‌ی قابل‌قبولی برای گیمرها به شمار می‌رود. زاویه‌ی دید، خود را به عنوان یک نکته‌ی منفی در کیو ۷ مطرح می‌کند به طوری که از رنگ مشکی گرفته تا سفید همگی تحت تاثیر آن قرار می‌گیرند.

صدا هیچگاه در بین تلویزیون‌های بالارده هم‌قدم با تصویر پیش‌نرفته است و کیو ۷ نیز از مساله مستثنی نیست اما این بدان معنی نیست که برای کاربری‌های روزمره شما را ناامید خواهد کرد. کنترلر همراه با این تلویزیون در القای حس پریمیوم به کاربر موفق است و طراحی مینمیالی دارد؛ راهکار رقیب کره‌ای سامسونگ در زمینه‌ی ناوبری حرکتی را بیشتر می‌پسندیم با این وجود پس از مدتی به کنترلر کیو ۷ نیز عادت خواهید کرد. تایزن از بدو ورود خود به دنیای تلویزیون‌ها جز بهترین‌‌ها بوده و حال به لطف پردازنده‌ی‌ مناسب عملکرد بهتری از گذشته در کیو ۷ دارد؛ تنوع اپلکیشن‌ها در آن مناسب است اما گاهی شاهد لگ‌های اندکی در منوهای تلویزیون بودیم.