یوهان سباستیان باخ در سال 1685 متولدشد. وی آهنگساز و نوازنده ارگ آلمانی بود که آثارش برای دسته آواز، ارکستر و تکسازها، تقریباً تمام انواع متفاوت موسیقی دورهٔ باروک را دربرمیگیرد و موسیقی آن دوران را به بلوغ خویش رساندهاست. با وجود اینکه او شکل تازهای را از موسیقی ارائه نکرد، ولی توانست سبکِ شایع در موسیقی آلمان را با فنون کنترپوان، غنی سازد. این فنون، مبنی بر تنظیم چیدمان هارمونیک و موتیف در مقیاس کوچک و بزرگ بود و همچنین سازواری ریتمها و بافتهای برگرفته از موسیقی کشورهای دیگر چون ایتالیا و فرانسه را شامل میشد. لطافت قوی موسیقی باخ و گستردگی حاصل هنر وی، او را به عنوان یکی از بزرگترین آهنگسازان غرب در سنت تُنال مشهور ساختهاست. با توجه به عمق معنایی، قوّت فنی و زیبایی هنرمندانه، آثاری چون کنسرتوهای براندنبورگ، سوئیتها و پارتیتاها برای ساز کلاویهای، مس در سی مینور، پاسیون به روایت متای قدیس، پیشکش موسیقایی، هنر فوگ و تعداد فراوانی کانتات که 220 تای آن برجا مانده است، را میتوان نام برد. نمونهای از این ویژگی سبکگرایانه را در قطعهٔ زیر، در همسرایی «شکوه خداوند هماره در اوج باد» از ارتاریوی کریسمس، تصنیفشده به سال 1734 طی دوران بلوغ هنری وی، میتوان مشاهده کرد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.